Nic nie denerwuje mnie bardziej niż kiepski poziom nauczania języków. W swoim trzydziestoletnim życiu spotkałam wielu nauczycieli – zarówno tych, którzy dawali skrzydła, jak i takich, którzy jedyne, co we mnie zaszczepili, to niechęć do nauczanego języka. Postanowiłam przekuć tę złość w coś pozytywnego i zostać taką nauczycielką, o jakiej sama zawsze marzyłam – cierpliwą, empatyczną, wyrozumiałą, ale też wymagającą.

Myślę, że wychodzi mi to całkiem nieźle. 

Jestem absolwentką filologii bałtyckiej oraz studiów wschodnich na Uniwersytecie Warszawskim. Studiowałam także w Wilnie, Kłajpedzie i Rydze. Polskiego uczę od kilku lat – najpierw jako wolontariuszka w Mołdawii i Armenii, a od 2023 roku, po ukończeniu studiów podyplomowych z glottodydaktyki, robię to zawodowo.
Biegle mówię po litewsku i angielsku, a także komunikatywnie po rosyjsku i łotewsku – to ogromna pomoc, szczególnie na początkowym etapie nauki!